ابیت اللعنلغتنامه دهخداابیت اللعن . [ اَ ب َ تَل ْ ل َ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی )کلامی است که عرب در جاهلیت در تحیت ملوک گفتندی و معنی : سر باززنی از امری که موجب لعن و نفرین گردد.