اتبال

اتبال . [ اِ ] (ع مص ) تباه کردن دل بدوستی . (مجمل اللغه ). تباه کردن دوستی و بیمار کردن آن دل کسی را. (منتهی الارب ). فانی و فاسد کردن دوستی کسی را. || بردن خرد. || دشمن داشتن . || تباه کردن زمانه کسی را. (منتهی الارب ). نیست کردن روزگار چیزی را. (تاج المصادر بیهقی ).