اتوی
لغت‌نامه دهخدا
اتوی . [ اَ وا ] (ع ن تف ) مهلک تر.
- امثال :
اتوی من دین ؛ و انما قیل ذلک لان ّ اکثر الدّیون هالک ذاهب .
اتوی من سلف ؛ السلف و السلم واحد و هما ما اسلف من طعام او غیره . (مجمع الامثال ).
- امثال :
اتوی من دین ؛ و انما قیل ذلک لان ّ اکثر الدّیون هالک ذاهب .
اتوی من سلف ؛ السلف و السلم واحد و هما ما اسلف من طعام او غیره . (مجمع الامثال ).
