اثغاءلغتنامه دهخدااثغاء. [ اِ ] (ع مص ) عطا کردن : یقال اتیته ُ فمااثغی شیئاً. (منتهی الارب ). || گوسفند دادن . (تاج المصادر بیهقی ). || ببانگ آوردن ، چنانکه گوسفند را: اثغی شاته . (منتهی الارب ).
