اجاره نشین
لغتنامه دهخدا
اجاره نشین . [ اِ رَ / رِ ن ِ ] (نف مرکب ) مستأجر.
- امثال :
اجاره نشین خوش نشین است ؛ یعنی مستأجر هر جا را که نپسندد به آسانی تواند ترک کردن وجای دیگر اجاره کردن .
- امثال :
اجاره نشین خوش نشین است ؛ یعنی مستأجر هر جا را که نپسندد به آسانی تواند ترک کردن وجای دیگر اجاره کردن .
