اجباء

اجباء. [ اِ ] (ع مص ) بفروختن کشت پیش از آنکه بجای رسد. (تاج المصادر). فروختن کشت نارسیده . (منتهی الارب ): اَجباء الزرع ؛ فروخت آن را پیش از ظهور صلاح آن . (منتهی الارب ). من اجبی فقد اَربی (حدیث ) . (منتهی الارب ). || پنهان کردن . (تاج المصادر): اَجباء الشی ٔ؛ پنهان کرد آن را. (منتهی الارب ). || پنهان کردن شتر از مصدّق . (منتهی الارب ). || مشرف شدن بر چیزی : اَجباء علی القوم ؛ مشرف شد بر قوم . (منتهی الارب ). || اَجباء المکان ؛سماروغ ناک گردید. (منتهی الارب )؛ دارای تَومَلان شد.