اجتواء

اجتواء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) مکروه داشتن . (منتهی الارب ). ناخوش آمدن هوای جائی . (زوزنی ). کراهیت داشتن مقام بجائی اگرچه در نعمت باشی . (تاج المصادر). ناخوش شمردن هوای جائی را: اجتویت البلد؛ اذا کرهت المقام فیه و ان کنت فی نعمة. (منتهی الارب ).