اجوملغتنامه دهخدااجوم . [ اَ ] (ع ص ) کسی که ناخوش گرداند بر مردم ذاتهای ایشان را. (منتهی الارب ). من یوجم الناس ، ای یکرّه الیها انفسها. (تاج العروس ).