احتجافلغتنامه دهخدااحتجاف . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) رهانیدن کسی را. || ربودن . || احتجاف نفس از؛ خود را بازداشتن از. || احتجاف چیزی ؛ گرد آوردن آن را. (منتهی الارب ).