احتقاب

احتقاب . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) باردان برداشتن . || استحقاب . ذخیره نهادن چیزی را. (زوزنی ) (منتهی الارب ). || بستن چیزی را در دنباله ٔ پالان یا چوب آن . (منتهی الارب ). بر ترک بستن . || احتقاب اِثم ؛ برداشتن گناه را. (منتهی الارب ). گناه و آنچه بدان ماند برداشتن . (تاج المصادر)(زوزنی ). || بر ترک سوار کردن . اِرداف .