احجلغتنامه دهخدااحج . [ اَ ح َج ج ] (ع ص ) رأس احج ؛ سری سخت . || فرس احج ؛ اسب که خوی نکند یا سمهای پا بجای سُمهای دست نهد در رفتن . (منتهی الارب ).