احراج
لغتنامه دهخدا
احراج . [ اِ ] (ع مص ) حرام گردانیدن . || حرام گردانیدن زن بتطلیق او. (منتهی الارب ). || در گناه انداختن . بگناه افکندن . در بزه افکندن . || مضطر گردانیدن . (منتهی الارب ). مُلجاء گردانیدن . بیچاره گردانیدن . || تنگ کردن . || محتاج کردن .
