احر
لغتنامه دهخدا
احر. [ اَ ح َرر ] (ع ن تف ) سوزان تر. گرم تر :
احرّ نارالجحیم ابردها.
احرّ من الجمر. || لطیف تر: هو احرّ حسناً منه ؛ او لطیف تر است از آن یک در حسن و خوبی .
احرّ نارالجحیم ابردها.
متنبی .
احرّ من الجمر. || لطیف تر: هو احرّ حسناً منه ؛ او لطیف تر است از آن یک در حسن و خوبی .