احزاءلغتنامه دهخدااحزاء. [ اِ ] (ع مص ) ترسیدن . || اِحزاء در سِلعة؛ تنگ گرفتن و دشواری کردن در سلعة. || احزاء بشی ٔ؛ دانستن آن . || بلند شدن . مشرف گردیدن . (منتهی الارب ).
