احصی

احصی . [ اَصا ] (ع فعل ) فعل ماضی مفرد از مصدر اِحصاء : ثم بعثناهم لِنعلَم ای ّ الحزبین اَحصی لما لبثوااَمَداً. (قرآن 12/18)؛ پس برانگیختیم آنها را تا بدانیم کدام دو فرقه نگاه داشته مر آنچه ماندند از مدّت . (تفسیر ابوالفتوح رازی ). و رجوع به احصاء شود.