احمد

احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن احمدبن القاسم بن اسماعیل بن سعیدبن ابان الضبی المحاملی . فقیه شافعی مکنی به ابوالحسن . او درفقه تلمیذ شیخ ابوحامد اسفراینی و جد خود ابوالحسن است و از پدرخود و از او پسر وی حسین و ابن ساعد و ابن منیع سماع دارند. او راست : کتاب المجموع (؟) کتاب المقنع. کتاب اللباب . کتاب التجرید فی الفروع . مولد او به سال 368 هَ . ق . و وفات در 415 هَ . ق . است و محمد محاملی پسر او و یحیی محاملی نواسه ٔ او و قاسم بن حسین محاملی برادر یحیی باشند .