احوصلغتنامه دهخدااحوص . [ اَ وَ ] (ع ص ) مرد که دنباله ٔ چشم وی یا دنباله ٔ یک چشم وی تنگ باشد. تنگ چشم . تنگ گوشه ٔچشم . (زوزنی ). آنکه یک چشم تنگتر از دیگری دارد. چشم دوردرافتاده . مؤنث : حَوْصاء. ج ، حوص .
