احیا
لغت‌نامه دهخدا
احیا. [ اَح ْ ] (ع ن تف ) بشرم تر.
- امثال :
احیا من بکر .
احیا من فتاة .
احیا من مخدرة .
احیا من هدی .
اخیلیة درباره ٔ توبة ابن الحمیر گوید:
فتی کان احیا من فتاة حییة
و اجراء من لیث بخفان خادر.
|| نعت تفضیلی از حیوة. دراززندگی تر.
- امثال :
احیا من ضب ّ ؛ والضب ّ زعموا انه طویل العمر. (مجمعالأمثال میدانی ).
- امثال :
احیا من بکر .
احیا من فتاة .
احیا من مخدرة .
احیا من هدی .
اخیلیة درباره ٔ توبة ابن الحمیر گوید:
فتی کان احیا من فتاة حییة
و اجراء من لیث بخفان خادر.
(مجمعالأمثال میدانی ).
|| نعت تفضیلی از حیوة. دراززندگی تر.
- امثال :
احیا من ضب ّ ؛ والضب ّ زعموا انه طویل العمر. (مجمعالأمثال میدانی ).
