احیر
لغت‌نامه دهخدا
احیر. [ اَ ی َ ] (ع ن تف ) متحیرتر.
- امثال :
احیر من اللیل .
احیر من ضب ّ ؛ لانه اذا فارق جحره لم یهتد للرجوع .
احیر من ورل ؛ و هو دابَّة مثل الضب ّ یوصف بالحیرة. (مجمع الامثال میدانی ).
احیر من ید فی رحم .
- امثال :
احیر من اللیل .
احیر من ضب ّ ؛ لانه اذا فارق جحره لم یهتد للرجوع .
احیر من ورل ؛ و هو دابَّة مثل الضب ّ یوصف بالحیرة. (مجمع الامثال میدانی ).
احیر من ید فی رحم .
