اخافة

اخافة. [ اِ ف َ ] (ع مص ) ترسانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). تخویف . ترعیب . || گردانیدن کسی را بحالی که بترسند از وی مردم . || به خیف مِنا شدن .(تاج المصادر). بمسجد خیف مِنی رفتن : اخاف َ؛ آمد به خیف مِنی و فروکش شد در آن و کذلک اَخْیَف َ، علی التصحیح . (منتهی الارب ). || اخاف السیل القوم ؛ فروکش گردانید توجبه قوم را بخیف . (منتهی الارب ).