اختباط

اختباط. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) انعام جستن بی شناسائی از کسی . احسان خواستن بی قرابت و سابقه ٔ احسان . (منتهی الارب ). نزدیک کسی شدن تا با تو نیکوئی کند بی قرابتی و وسیلتی . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || اختباط ورق بعصا؛ بعصا برگ از درخت ریختن . بلگ از درخت فرودکردن برای چاروا. برگ ریختن با چوب از درخت . برگ از درخت فرودکردن از برای چهارپا. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || دست یا پای بزمین زدن .
- اختباط بعیربه دست ؛ دست بزمین زدن اشتر.
|| بی راه رفتن . || در شب سؤال کردن از جهت شرم و عار. (آنندراج ).