اختراطلغتنامه دهخدااختراط. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بکشیدن : اختراط سیف ؛ شمشیر از نیام برکشیدن . (تاج المصادر بیهقی ). || اختراط عنقود؛ خوشه را در دهان نهادن و برهنه از دانه برآوردن . خوشه رادر دهان کرده و علاقه و چنبه ٔ آنرا برهنه برآوردن .
