اخترگرای

اخترگرای . [ اَ ت َ گ َ / گ ِ ] (نف مرکب ) اخترگر. منجم :
چه زو ایستاده چه رفته ز جای
بدیدی بچشم سر اخترگرای .

فردوسی .

ستاره شمر مرد اخترگرای
چنین زد ترا زاختر نیک رای .

فردوسی .