اخدار
لغت‌نامه دهخدا
اخدار. [ اِ ] (ع مص ) در زیر باران و ابر و باد درآمدن . در باران درشدن . || لازم گرفتن شیر بیشه ٔ خود را. در بیشه شدن شیر. (زوزنی ). ملازم شدن شیر و جز او در موضع خویش . (تاج المصادر بیهقی ). || پنهان کردن بیشه یا درختستان شیر را. || خوابیده گردانیدن دست و پای . || سست اندام گردانیدن . || مقیم بودن دختر در خِدْر و مرد در جای و اهل خود و باز در آشیان خود. || در جائی اقامت کردن .
