اخرةلغتنامه دهخدااخرة. [ اَ / اُ خ َ رَ ] (ع ق ، اِ) سپس : جاء اَخرة و جاء اُخرَة و جاء بأخَرَة؛ آمد پس از همه . ماعرفته الا باخرة؛ نشناختم او را مگر پس از همه . (از منتهی الارب ).
