اخرس

اخرس . [ اَ رَ ] (ع ص ) گنگ . (زمخشری ) (زوزنی ) (مؤید الفضلاء) (مهذب الاسماء). کندزبان . بی آواز. لال . مؤنث : خَرْساء. ج ، خُرس ، خُرسان :
عاشقی بر خور و بر شهوت خود راست چو خرس
نفس گویای تو در حکمت ازآنست اخرس .

سنائی .

|| لَبَن اَخرس ؛ شیر خفته . شیر غلیظ. شیر کلچیده . شیر بسته . || علم اخرس ؛مناره ٔ راه که آواز صدا از وی نیاید. و رجوع به اخرسان شود.