اخزاءلغتنامه دهخدااخزاء. [ اِ ] (ع مص ) خوار و رام کردن . (تاج المصادر بیهقی ). || رسوا کردن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ): اخزاه اﷲ؛ رسوا کناد خدای او را. || هلاک کردن . (تاج المصادر بیهقی ).
