اخطاء

اخطاء. [ اِ ] (ع مص )خطا کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || منسوب بخطا کردن . خطا گرفتن بر کسی . || اخطاء فی دینه ؛ براه خطا رفت بقصد و یا بی قصد. || فاگذشتن از کسی که قصد وی داری . (تاج المصادر) (زوزنی ). || بر گام زدن داشتن . (تاج المصادر بیهقی ): اخطیته ؛ واداشتم او را بر گام زدن .