اخفش

اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) علی بن محمد نحوی . یاقوت گوید ذکر او درجائی نیافتم جز در کتاب الفصیح بخط علی بن عبداﷲبن اخی الشبیه العلوی . و صورت آن چنین است : حذق علی هذاالکتاب و هو الکتاب الفصیح ابوالقسم سلیمان بن المبارک الخاصة الشرفی أدام اﷲ أیامه من اوّله الی آخره قراءة فهم و تصحیح و قرأت انا علی علی بن عمیرة رحمه اﷲ فی محلة باب البصرة ببغداد عندالمسجد الجامع الکبیرو قراء هو علی أبی بکربن مقسم النحوی عن أبی العباس ثعلب رحمه اﷲ و کتب علی بن محمد الأخفش النحوی سنة 452. (معجم الادباء چ مارگلیوث ج 5 ص 409). و او راست :
و کأن ّ العذار فی حمرةالخدْ-
دِ علی حسن خدّک المنعوت
صولجان من الزبرجد معطو-
ف ُ علی اکرة من الیاقوت .

(روضات الجنات ص 55).