اخنلغتنامه دهخدااخن . [ اَ خ َن ن ] (ع ص ) اَغَن ّ. مَنگان .آنکه در آواز وی غنه باشد. آنکه به بینی سخن گوید. که سخن در بینی گوید. که سخن به بینی گوید. (مهذب الاسماء). در بینی سخن کننده . مؤنث : خَنّاء. ج ، خُن ّ.
