اخوصلغتنامه دهخدااخوص . [ اَ وَ ] (ع ص ) چشم بگودافتاده . آنکه چشمش بگودی افتاده باشد. آنکه چشم خانه اش بمغاک افتاده باشد. آنکه چشمش در مغاک افتیده باشد. (زوزنی ). || چشم دور درافتاده . ج ، خوص . || تنگ چشم .
