اخیذ
لغتنامه دهخدا
اخیذ. [ اَ ] (ع ص ) اسیر. (تفلیسی ) (ابن خلکان ). اسیرکرده . به اسیری گرفته . (آنندراج ). بندی . گرفتار. دستگیرکرده . بَردَه .
- امثال :
اکذب من اخیذالدیلم .
|| پیر مسافر (؟). (آنندراج ). مؤنث : اخیذه . ج ، اُخذاء. (مهذب الاسماء).
- امثال :
اکذب من اخیذالدیلم .
|| پیر مسافر (؟). (آنندراج ). مؤنث : اخیذه . ج ، اُخذاء. (مهذب الاسماء).