ادب آوازه
لغتنامه دهخدا
ادب آوازه . [ اَ دَ زَ / زِ ] (ص مرکب ) بلندآوازه . (مؤید الفضلاء) (برهان ) (آنندراج ) :
نام نظامی بسخن تازه کن
گوش فلک را ادب آوازه کن .
و این معنی از بیت نظامی حاصل نمیشود و بر اساسی نیست .
نام نظامی بسخن تازه کن
گوش فلک را ادب آوازه کن .
نظامی .
و این معنی از بیت نظامی حاصل نمیشود و بر اساسی نیست .