ادعیاءلغتنامه دهخداادعیاء. [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ دَعی ّ. پسرخواندگان : و ماجعل ادعیأکم ابنأکم . (قرآن 4/33). || آنانکه در نسب خود متهم باشند. پسرانی که اولادالزّناء باشند. (آنندراج ).
