اذکاءلغتنامه دهخدااذکاء. [اِ ] (ع مص ) اذکاء نار؛ برافروختن آتش را. (منتهی الارب ). تیز کردن آتش و چراغ را. (تاج المصادر بیهقی ). روشن کردن آتش . برکردن چراغ . || اذکاء عین ؛ دیدبان برگماشتن . (منتهی الارب ). دیدوان فرستادن .
