اذیا

اذیا.[ ] (اِخ ) (مبدّل دیا یونانی یا تحریفی از زِئوس یونانی ) زاوش . مشتری : فقال له [ لجبّار صقلیة ] افلاطون مجیبا عن سوءاله اِن کنّا نَری ان ّ ارقلیس کان کالذی ینبغی ان یکون من کان من نسل اذیا یعنی المشتری فباضطرار ینبغی أن تظن ّبه انّه سعید. (تاریخ الحکمای قفطی چ لیبسک ص 22).