ارتسفافلغتنامه دهخداارتسفاف . [ اِ ت ِ ](ع مص ) ارتساف . بلند گردیدن . این مصدر در منتهی الارب بنقل از قاموس آمده و در تاج العروس گوید: ارتسف ّ الشی ٔ ارتسافاً (؟) کاکفهر؛ ارتفع، نقله ابن عباد.
