ارتصاعلغتنامه دهخداارتصاع . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) ارتصاع بچیزی ؛ چسبیدن بدان . چفسیدن . (منتهی الارب ). || میان دو سنگ کوفتن دانه را. (منتهی الارب ). || ارتصاع اَسنان ؛ پیوسته و بهم نزدیک شدن دندانها. با هم قریب شدن دندان .
