ارته باذ
لغت‌نامه دهخدا
ارته باذ. [ اَ ت َ ] (اِخ ) از سران وُلاة عهد داریوش سوم هخامنشی و او پدر سه دختر بود:
1 - بَرسین زن مِم نُن سردار یونانی اُخُس که بعد زن غیرعقدی اسکندر شد و از او پسری یافت بنام هِرکول یا هِراکلِس . 2 - آرتونیس ،بقول آرّیان یا ماریا بقول فلوطرخس (پلوتارک )، که زن اِومِن گردید. 3 - اَرتَه کام بقول آریان ، که زن بطلمیوس شد و این بطلمیوس ، ساموفیلاکس نام داشت و او جزبطلمیوس پسر لاگُس والی مصر است . و ظاهراً اوست که شوهر یکی از سه خواهر داریوش سوم بود که در دربار نفوذ بسیار داشت . (ایران باستان ص 1320 و 1322 و 1432 و1434 و 1437 و 1439 و 1440 و 1449 و 1954 و 2018 و 2044).
1 - بَرسین زن مِم نُن سردار یونانی اُخُس که بعد زن غیرعقدی اسکندر شد و از او پسری یافت بنام هِرکول یا هِراکلِس . 2 - آرتونیس ،بقول آرّیان یا ماریا بقول فلوطرخس (پلوتارک )، که زن اِومِن گردید. 3 - اَرتَه کام بقول آریان ، که زن بطلمیوس شد و این بطلمیوس ، ساموفیلاکس نام داشت و او جزبطلمیوس پسر لاگُس والی مصر است . و ظاهراً اوست که شوهر یکی از سه خواهر داریوش سوم بود که در دربار نفوذ بسیار داشت . (ایران باستان ص 1320 و 1322 و 1432 و1434 و 1437 و 1439 و 1440 و 1449 و 1954 و 2018 و 2044).
