ارتکاف
لغتنامه دهخدا
ارتکاف . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) افتادن برف و پا گرفتن آن . افتادن برف و جای گرفتن آن بر زمین . (منتهی الارب ). مؤلف تاج العروس گوید: اِرتکف الثلج ؛ اهمله الجوهری و قال شمر أی وقع فثبت فی الارض ، زاد فی اللسان کقولک فی الفارسیة: بنشست .
