ارحام

ارحام . [ اَ ] (ع اِ)ج ِ رحِم و رِحم . زهدان ها. (غیاث اللغات ) (منتهی الارب ): اﷲ یعلم ما تحمل ُ کل انثی و ما تغیض الارحام و ماتزداد و کل شی ٔ عنده بمقدار. (قرآن 8/13)؛ خدا میداند آنچه برمیدارد هر زنی و آنچه بکاهد رحمها (زهدان ها) و آنچه زیاد سازد و هر چیزی نزد او به اندازه ایست . (تفسیر ابوالفتوح رازی چ 1 ج 3 ص 171). || خویشان : لن تنفعکم ارحامکم و لا اولادکم یوم القیامةیفصل بینکم واﷲ بما تعملون بصیر. (قرآن 3/60)؛ هرگزسود ندهد شما را رحمهای (خویشان ) شما و نه فرزندان شما در روز قیامت جدا می کند میانه ٔ شما و خدا بآنچه میکنید بیناست . (تفسیر ابوالفتوح رازی چ 1 ج 5 ص 298). || اولوالأرحام ؛ خویشان . خویشاوندان .