اردشیر

اردشیر. [ اَ دَ / دِ ] (اِخ ) ابن یزدجرد.ابن عبد ربه آرد: فی سیرة العجم اّن اردشیربن یزدجرد لما استوثق له امره ، جمع الناس فخطبهم خطبة حضهم فیها علی الالفة و الطاعة، و حذرهم المعصیة و مفارقة الجماعة، و صفف الناس اربعة . (عقدالفرید چ محمد سعیدالعریان ج 2صص 10 - 11). در سلسله ٔ ساسانیان سه تن بنام اردشیر پادشاهی کرده اند و نام پدر هیچیک از آنان یزدجرد (یزدگرد) نبوده است و ناگزیر در این مورد خلطی شده است . رجوع به اردشیر بابکان و اردشیر دوم و اردشیر سوم (ساسانی ) شود.