اردشیر

اردشیر. [اَ دَ / دِ ] (اِخ ) ابن دیلمسپار (دیلمسپاه ) نجمی . از این شاعر در مقدمه ٔ بعض نسخ لغت نامه ٔ اسدی نامی برده شده است و اسدی گوید: فرزندم حکیم جلیل اوحد اردشیربن دیلمسپار النجمی الشاعر... از من ... لغت نامه ای خواست الخ . و در لغت نامه نیز بیت ذیل بنام نجمی شاهد کلمه جغبت آمده است که ظاهراً از همین شاعر است :
رویش اندر میان ریش تو گفتی
پنهان گشته است زیر جغبت کفتار.
نسخه ای از ترجمان البلاغه (محمدبن عمر الراذویانی ) در کتابخانه ٔ فاتح در استانبول موجود است که در خاتمه ٔ آن با خط متن این عبارت مندرج است : ((اسپری شد این کتاب به پیروزی و نیک اختری و فرخی بدست ابوالهیجاء اردشیربن دیلمسپاه النجمی و القطبی الشاعر اندر اواخر شهراﷲالمبارک رمضان سال بر پانصد و هفت از هجرت پیغامبر محمدالمصطفی صلی اﷲ علیه و سلم . رجوع بمجله ٔ یغما سال اول شماره ٔ 5 (نسخه ٔ ترجمان البلاغه ) و لغت نامه ٔ اسدی ص ((ی و یا)) و ص 1، 2 و رجوع به دیلمسپار شود.