ارذاذ
لغت‌نامه دهخدا
ارذاذ. [ اِ ] (ع مص )باران رذاذ (نرم و ریزه ) باریدن . (منتهی الأرب ). باران نرم ریزه باریدن . باران نرم اندک باریدن . باران ضعیف باریدن . اندک باریدن . (تاج المصادر بیهقی ). باران رذاذ رسیدن بزمین . (منتهی الأرب ). || روان شدن جراحت و آنچه در مشک باشد. (منتهی الأرب ).
