ارذل العمر

ارذل العمر. [ اَ ذَ لُل ْع ُ م ُ ] (ع اِ مرکب ) زبون ترین هنگام عمر که زمان پیری است . آخر عمر و آن بدترین عمر است که در آن عقل از کلانسالی بازگردد و صاحب آن از ثمره ٔ علم که تفکر در آیات است و قیام بموجب شکرش عاجز ماند و آن هفتادوپنج یا هشتاد یا نود است . (منتهی الأرب ) : و مِنکم مَن یُرَد الی ارذل العُمُر. (قرآن 70/16).
بگام غصه چو شیب و فراز پیمودی
درین مسافت اندک ز حمل تا به فصال
چو شربتی که عبارت ز ارذل العمر است
ز دست ساقی ایام درکشی و لیال .

مؤلف معجم (از آنندراج ).