ارساء

ارساء. [ اِ ] (ع مص ) ایستادن بر جای . استوار شدن . (منتهی الأرب ). || استوار کردن : و الجبال ارسیها (قرآن 32/79)؛ و کوهها را استوار کرد. (تفسیر ابوالفتوح رازی چ 1 ج 5 ص 467). || بجای بداشتن . (تاج المصادربیهقی ). بر جای بداشتن . (زوزنی ). ثابت کردن . بر جای استوار کردن . بر جای ایستاده کردن (چنانکه کشتی را). (منتهی الأرب ). لنگر زدن کشتی را. (منتهی الأرب ) لنگر انداختن کشتی را یعنی در مرسی او را متوقف داشتن : و نحن ارسینا فی واد باسفلها. (رحله ٔ ابن جبیر).