ارسعلغتنامه دهخداارسع. [ اَ س َ ] (ع ص ) دردمند نیام چشم . (منتهی الأرب ). تباه پلک . (تاج المصادر بیهقی ).آنکه پلک او بیمار است . مؤنث : رَسْعاء. ج ، رُسع.
