ارط
لغت‌نامه دهخدا
ارط. [ اَ ] (ع مص ) بیرون آوردن زمین درخت ارطی را. (آنندراج ) (شمس اللغات ) (کنزاللغات ). || دباغت دادن پوست . (آنندراج ) دباغت کردن پوست . (شمس اللغات ). دباغت کردن بپوست درخت ارطی . (کنزاللغات ). || شتر را ارطی خوردن دادن . (شمس اللغات )(آنندراج ). شتر را ارطی بخورد دادن . (کنزاللغات ).
