ارواره

ارواره . [ اَرْ وا رَ / رِ ] (اِ) آرواره . رجوع بهمین کلمه شود. ارواره در فرهنگهای فارسی ضبط نشده و شاید از لغات عامیانه پنداشته شده است . این کلمه در اوستا هنوهرنه آمده و در تفسیر پهلوی اِرْوارَک ترجمه شده . در فصل 24 بندهش بند 3 کلمه ٔ ((اِروار)) نیز بهمین معنی آمده است . رجوع بیادگار زریران گایگر ص 54 و یسنا تألیف پورداود ج 1 ص 179 ح 2 شود.