اریحی

اریحی . [ اَ ی َ حی ی ] (ع ص ) مرد فراخ خوی . (منتهی الارب ). واسعالخلق . مهربان . || جوانمرد. آنکه شاد شود چون عطا دهد. (مهذب الاسماء). مرد شاد بعطا دادن . هرکه از سخاوت پشیمان نشود. که خرّم بود در سخاوت کردن . سخی :
الالمعی الاریحی ّ المربحی
واللوذعی الفیلسوف المدره .

عبدالرزاق بن احمد العامری الشاعر.